Hoe donker mag het zijn?

Ze vertelt dat iemand die haar een reading heeft gegeven, bij haar binnenste een dorre struik ziet. 

Na enige reflectie komt ze tot de conclusie dat het klopt. 

Van binnen voelt het donker, als een dorre struik. “Tuurlijk ik leef wel, maar het hoeft van mij niet”. 

“Deze wereld is niet mijn wereld. De wereld is hard en ongeïnteresseerd. Als ik op mezelf ben, kan ik prima leven. Maar de wereld? Daar wil ik niks mee. Daar wil ik me niet mee verbinden. Ik zit mijn tijd wel uit “ . 

Voorheen zou ik hier van schrikken en bedenken: “ oh jee en wat kan ik dan voor zo iemand betekenen?“

Tijdens de supervisie leer ik meer en meer om vooral aanwezig te zijn, met wat er dan ook is. 

Dus ik besluit om er te zijn, te zijn in het donker, zonder oordeel. 

We doen een mapping. Ze mag een plek zoeken voor het hier en nu. Het duurt lang, er is immers geen goede plek voor mijn cliënte op deze wereld. Ze wil hier liever niet zijn, verdwijnen. Uiteindelijk kiest ze toch een plek en gaat er op staan. Ze voelt daar niets. Ze lijkt wel gedissocieerd of gedistantieerd van deze wereld. Ik vraag haar of ze dit gevoel goed kent. Ja al heel lang. In de basisschooltijd voelde ik me niemand. De wereld was vijandig en niet geïnteresseerd in mij. We leggen een anker neer voor het jonge meisje.  En ik vraag haar een anker neer te leggen voor de wereld die vijandig is en niet geïnteresseerd. 

We doen de zinnen op de wereld die mij verstikt en vervolgens op de woorden: “ de wereld die hard is en ongeïnteresseerd” . Na de zinnen komt er iets meer stevigheid in het hier en nu. Ik vraag aan mijn cliënte hoe het was om de zinnen uit te spreken. Om woorden te geven aan haar binnenste wat de meeste mensen op afstand doet gaan. Ze zegt: “Fijn om gewoon helemaal bij het donker te mogen zijn, zonder allerlei goedbedoelde adviezen dat het altijd wel weer licht wordt”. 

Aan tafel bespreek ik met haar de matrix en essentie en geef ik woorden aan hoe ze in de wereld staat. Gelukkig heb ik logosynthese, zodat ik de volgende sessie met haar kan gaan ontdekken of het mogelijk iets te maken heeft met de conceptie of de geboorte (ze is namelijk een ongepland kind) waardoor het moeilijk is om in deze wereld te zijn.